با سلام و عرض احترام خدمت دوستان ارجمند

و با عرض پوزش از محضر شما به جهت اینکه مدتی به علت مشعله زیاد فرصت آبدیت نمی کردم .

اولا فرا رسیدن ماه مبارک رمضان را خدمت سروران ارجمند تبریک عرض می کنم و از خداوند سبحان مسئلت می کنم توفیق بندگی را در این ماه به همه ما عنایت بفرماید.

به مناسبت ماه مبارک رمضان مطالبی را آماده کرده ام که خدمت شما گرامیان عرض می کنم ، امید که مورد استفاده قرار بگیرد:

روزه و جزای روزه دار

در بعضی روایات آمده است که روزه بگیرید برای آنکه طراوت و خرمی و شادابی غیر ماه مبارک را از دست بدهید ؛ زیرا آنها نشاط کاذب و زودگذر است .

وقتی انسان روزه گرفت و به آن دل بست ، کم کم به باطن روزه پی می برد. باطن روزه انسان را به لقای حق می کشاند که خدای سبحان فرمود : « الصوم لی و انا اجزی به » (مدثر آیات 38-39) روزه مال من است و من شخصا به آن جزا می دهم . این تعبیر فقط درباره روزه داران وارد شده است .

همه اشیاء و موجودات جهان امکان از آن خداست . چیزی در جهان خلقت نیست که ماب خدا نباشد ؛ چون مخلوق و مملوک اوست . چشک و گوش ما هم از آن خداست : « أم من یملک السمع و الإبصار» (یونس 31)

امیر المومنین (ع) فرمو: « ... أعضاؤکم شهوده و جوارحکم جنوده و ضمائرکم عیونه و خلواتکم عیانه» (نهج البلاغه خ 199) مواظب باشید ، بدانید در خلوت و جلوت ، نهان و آشکار ، در محضر خدای سبحان هستید . خلوات شما جلوات عیون و مشهد و مرآی اوست .

اینکه فرمود: روزه مال من است ، خصوصیتی را می رساند که قابل ملاحظه و دقت است .

گاهی انسان از سحر تا افطار امساک می کند ؛ این یگ درجه روزه داری است ، تلاشی است که حداکثر در قیامت نسوزد یا وارد بهشت بشود ؛ بهشتی « جنات تجری من تحتها الانهار» اما به آن بهشت که « فادخلی فی عبادی وادخلی جنتی » راهش نمی دهند . یعنی روزه ، ضمن اینکه حکم و ادبی خاص دارد ، حکمتی هم دارد که آن لقا و محبت خداست .

این حدیث در انسان شوق ایجاد می کند تا عاشق شود . انسان تا مشتاق نباشد ، تلاش نمی کند و تا تلاش نکند ، نمی رسد . وقتی روزه مال خدا بود ، خدا هم شخصا جزای روزه دار را بر عهده گرفته است .

مرحوم مولی محمد تقی مجلسی که گذشته از مقام شامخ فقاهت در بسیاری از معارف اسلامی و علوم عقلی نیز اهل نظر بوده است ، می گوید: خدای سبحان به این معنا اکتفا نکرد که بفرماید« الصوم لی » فرمود: « أنا أجزی به» .